Νεράιδες, ξωτικά και νάνοι ... πως έχουν επηρεάσει την ζωή μας!

Το γνωριζες ότι η ονομασία κάθε περιοχής της Ελλάδας, ιδιαιτέρως των χωριών, συνδέεται με ιστορίες που προέρχονται από το παρελθόν τους, ή πολλές φορές με διάφορες δοξασίες και μύθους.. Μπορεί πολλές από αυτές τις ιστορίες να ακούγονται στα δικά μας αυτιά χαζές, αφελείς και συνήθως "αιρετικές" και γεμάτες δυσιδαιμονίες, πιθανότατα και αυτό να ισχύει, ωστόσο αξίζει να συλλογιστούμε ότι πάρα πολλές γενιές συμπατριωτών μας μεγάλωσαν πιστεύοντας την ορθότητα όλων αυτών των μύθων.
Αποτελούσαν μέρoς της ζωής τους, της καθημερινότητάς τους. Κι εγώ προσωπικά έχω ακούσει πάμπολλες αντίστοιχες ιστορίες από τις γιαγιάδες μου, για νεράιδες και ξωτικά που χόρευαν δίπλα σε ποτάμια, λάμιες και νάνους που κρύβονταν στα δάση.. και έρχομαι αντιμέτωπη με την εξής πραγματικότητα: 1) οι άνθρωποι ανέκαθεν πίστευαν στο μεταφυσικό, μάλλον επεδίωκαν να το έχουν στην ζωή τους όσο τρομακτικό και να ήταν, 2) η "ιστορία" κάθε τόπου επηρέαζε άμεσα και την καθημερινότητα των κατοίκων του (πχ, οι ανθρωποι δεν έβγαιναν έξω στα δάση τα βράδια με πανσέληνο γιατί φοβούνταν μην ακούσουν το τραγούδι των νεράιδων και μαγευτούν..).
Παρακάτω παραθέτω μια ιστορία που βρήκα σε μια ιστοσελίδα που αναφέρεται στο χωριό Νεράιδα Τρικάλων και από που προήλθε αυτή η ονομασία.

"Πολυ παλια στα παλια και ψηλα βουνα ενος χωριου που το ελεγαν Γρεβενο,
τα καλοκαιρια οι βοσκοι με τις φλογερες και τα κοπαδια τους κοιμουνταν εκει, κατω απο τα δεντρα..
Μια μερα, λιγο πριν ο ηλιος ανατειλει ενας νεαρος βοσκος ξυπνησε απο γυναικεια δροσερα γελια και αλλοκοτα τραγουδια..ακολουθωντας τα τραγουδια εφτασε στις κοπελες και κρυμενος πισω απο ενα δεντρο τις κοιταγε και ειδε πως ηταν νεραιδες..τραγουδουσαν και χορευαν σε κυκλους φορουσαν μακρια ασημοχρυσα και καταπρασινα ρουχα ειχαν μακρια μαλλια μεχρι τους αστραγαλους και στο κεφαλι τους φορουσαν μαντηλες φτιαγμενες απο φυλλα αλλα γερες..ηταν πενεμορφες..ο βοσκος θαμπωθηκε μολις τις ειδε αλλα ξεχωρισε μια απο ολες και ενιωσε πως ερωτευτηκε..
Νεραιδοπαρμενος πηγε γρηγορα στο σπιτι του στο χωριο και ειπε στη μανα του..
-Ειδα νεραιδες να χορευουν ξεφρενα στο βουνο και εγω αγαπω μια..πως μπορω να την κανω δικη μου;
Και η μανα του απαντησε¨.
-Εκει που θα χορευει πηγαινε και τραβα τη μαντηλα της και μην της τη δινεις οσο και να στη ζηταει..χωρις τη μαντηλα της δεν θα μπορει να φυγει και θα μεινει για παντα κοντα σου..
Ο βοσκος εκανε οτι του ειπε η μητερα του,της πηρε το μαντηλι και αυτη τον ακολουθησε παρακαλωντας τον να της την δωσει πισω..Αλλα ο βοσκος δν το εκανε,την πηγε σπιτι του και η νεραιδα αναγαστηκε να τον παντρευτει αφου δεν μπορουσε αλλιως να φυγει..οι μερες περνουσαν με την ομορφη νεραιδα να ζητα καθε μερα το μαντηλι της..μετα απο λιγο καιρο του γεννησε ενα παιδι χαμογελαστο σαν τον ηλιο και χλωμο σαν το φεγγαρι..οσο το παιδι ηταν ακομα στους πρωτους του μηνες η νεραιδα ειπε στον βοσκο…
-Τωρα αντρα μου δωσε μου τη μαντηλα μου γιατι εχω το παιδι και να φυγω δεν μπορω..
Και αφου ο βοσκος την εβαλε να υποσχεθει τρεις φορες πως δεν θα φυγει απο κοντα του της το εδωσε πισω..τοτε εκεινη το φορεσε και ξαφνικα εξαφανιστηκε..
Αλλα καθε βραδυ η ξωτικια πηγαινε στο σπιτι στο χωριο εμπαινε κρυφα απο το παραθυρο,αλλαζε ,θυλαζε και νανουριζε το μωρο της..αφηνε τα απλυτα διπλα στην κουνια και εφευγε ξανα..αυτο γινοταν για πολλες νυχτες ωσπου μια μερα λεει ο βοσκος στη μανα του..
-Μανα,το μωρο το βρισκω καθαρο, αλλαγμενο, χορτασμενο και ησυχο και τα απλυτα τα ρουχα κατω..τα βραδια μαλλον ερχεται η καλη μου και τ’ αλλαζει..
-Κρυψου στο παραθυρι και οταν μπει παρε τη μαντιλα της ξανα και αυτη τη φορα ριξτη στη φωτια..
Ετσι κι εκανε..το βραδυ καθως εμπαινε για να περιποιηθει τον καρπο της ο βοσκος πηρε τη μαντηλα της και μπροστα στα ματια της αγαπημενης του την εκαψε..
-Τωρα θα μεινεις για παντα μαζι μου..
Η νεραιδα θρηνουσε για μερες και εκλαιγε με κραυγες μεγαλες μακρια απο το δασος,τις αδερφες της και τα ζωα..
Απελπισμενη πηγε στο κεντρικο σημειο του χωριου τραγουδησε ενα απο τα αρχαια τραγουδια των ξωτικων και ησυχα μετα ξεψυχησε..εκει φυτρωσε ενα πλατανι που αν ποτε επισκεφτειτε το χωριο θα το δειτε στην τωρινη πλατεια..
Απο τοτε το χωριο απο Γρεβενο ονομαστηκε Νεραιδα.."

(από την ιστοσελίδα http://blogthea.gr/NextStep/enyeie-eae-dhanaaeueoaeo/28002-oi-unei-ianaeaea.html )