Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για την σημερινή ανάρτηση, όχι μόνο γιατί συνοδεύει μια από τις πιο αγαπημένες μου δημιουργίες, αλλά κυρίως διότι το άρθρο που ακολουθεί βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στην δική σας συμμετοχή!
Νομίζω πως η ιστορία έχει αποδείξει πως η μέρα του γάμου είναι το γεγονός που όλες οι κοπέλες κάθε εποχής και φυλής ονειρεύονται. Πώς θα είναι ο "πρίγκηπας", σε τί "άλογο" θα έρθει να μας πάρει (πλέον η ερώτηση είναι σε ... πόσα άλογα! 1600; 2000;;), πως θα είναι τα μαλλιά μας, τί λουλούδια θα στολίζουν την εκκλησία και την ανθοδέσμη μας, (εγώ θα βάλω και άλλο ένα: τί τούρτα θα συνοδεύει την τελετή!), κυρίως όμως τί νυφικό θα ντύσει την πριγκήπισσα την ημέρας! Εδώ θα ανοίξω μια πολύ σύντομη παρένθεση.. υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα και έχω γνωρίσει δυο απο δάυτες: την φίλη μου την Βίκυ (το "πλουμιστό" αλλιώς) και ... εμένα. Ένα παράξενο πράγμα βρε αδελφέ με μένα.. ήθελα να παντρευτώ φορώντας λινό λευκό φόρεμα και σανδάλια σε ένα ξωκλήσσι, κρατώντας για ανθοδέσμη ένα μπουκετάκι γαρδένια και με έναν γαμπρό να φοράει σκισμένο τζην και λευκό πουκάμισο. Το έζησα; Όχι! Τελικά έκανα γάμο που οι περισσότεροι θα ονόμαζαν "παραμυθένιο". Δεν ξέρω γιατί, πάντως τον απόλαυσα στο μέγιστο! Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.. Σας ζήτησα να μου πείτε μια στιγμή που σας έμεινε από την ημέρα εκείνη, είτε συγκινητική , είτε αστεία. Σας ευχαριστώ όλες όσες απαντήσατε - θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κάτι αντίστοιχο και με γαμπρούς! Κάτι μου λέει πως η σύγκριση θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και.. αστεία!
Ορίστε, λοιπόν, τί γράψατε.
