«Αυτά για σήμερα παιδιά. Μην ξεχάσετε να κάνετε όλοι την εργασία που σας έβαλα στη γεωγραφία για αύριο» είπε η δασκάλα ενώ μάζευε και εκείνη τα πράγματά της.
«Μάλιστα κυρία» φώναξαν κάποιοι μαθητές ενώ οι περισσότεροι έτρεχαν ήδη για να μπούν στο σχολικό λεωφορείο.
Η Βανέσα πάνω στη βιασύνη της να κλείσει τη φουσκωμένη τσάντα της, την έριξε κάτω και όλα τα πράγματά της σκορπίστηκαν εδώ κι εκεί.
«Βανέσα βιάσου γιατί θέλω να κλειδώσω την αίθουσα» της είπε η δασκάλα.
Εκείνη μάζεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε τα βιβλία της και άρχισε να τρέχει κρατώντας κάποια από αυτά στην αγκαλιά της. Μπήκε στο σχολικό λεωφορείο και πήγε να κάτσει δίπλα στον φίλο της τον Αλέξη.
«Σου φύλαξα τη θέση» της είπε εκείνος χαμογελώντας.
Ο Αλέξης ήταν γείτονας της Βανέσας και φίλος της από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Έπαιζαν και έκαναν βόλτες μαζί, αλλά τις περισσότερες ώρες τις περνούσαν στο μικρό δεντρόσπιτο που είχαν φτιάξει στην αυλή της Βανέσας. Εκεί πήγαιναν και έκαναν μαζί τα μαθήματά τους, συζητούσαν έπαιζαν και πολλές φορές κοιμόντουσαν κιόλας.
Όταν το σχολικό έφτασε έξω από το σπίτι της, οι δύο φίλοι χαιρέτησαν τους συμμαθητές τους και τον οδηγό και έδωσαν ραντεβού στο δεντρόσπιτο για να κάνουν την εργασία τους.
Η Βανέσα μπήκε στο σπίτι και χαιρέτησε την μητέρα της, η οποία εκείνη την ώρα καθάριζε το τραπέζι για να σερβίρει το μεσημεριανό.
«Γειά σου μικρή μου! Πώς ήταν η ημέρα σου σήμερα;» την ρώτησε.
«Έτσι κι έτσι... Έγραψα άριστα στην έκθεση, αλλά στα μαθηματικά δεν τα πήγα και τόσο καλά»
«Ε, δεν πειράζει, την επόμενη φορά θα προσπαθήσεις πιο πολύ, έτσι δεν είναι;» είπε η μητέρα χαμογελώντας με νόημα.
«Ναι, σίγουρα!» είπε η Βανέσα ανακουφισμένη που δεν της είχε βάλει τις φωνές.
«Χαίρομαι. Πήγαινε τώρα να πλυθείς και έλα να φάμε όλοι μαζί».
Η Βανέσα έκανε όπως της είπε. Πήγε στο δωμάτιό της και έβγαλε τα βιβλία της από την τσάντα. Την ώρα που ήταν στο μπάνιο και έπλενε τα χέρια της η μητέρα της φώναξε από την κουζίνα
«Ξέχασα να σου πω. Ήρθε ένα γράμμα σήμερα για σένα από τον Ματιέ».
«Αλήθεια;» φώναξε η Βανέσα ενθουσιασμένη και έτρεξε να πάρει το γράμμα ενώ τα χέρια της έσταζαν ακόμη νερά. Ο Ματιέ ήταν ο αγαπημένος εξάδερφός της που ζούσε στη Φιλανδία. Αλληλογραφούσαν αρκετά συχνά ανταλλάσοντας νέα για το πώς περνάει ο καθένας στον τόπο του.
Έψαξε την αλληλογραφία και βρήκε το φάκελο του Ματιέ. Ήταν ένας μεγάλος καφέ φάκελος που είχε και κάτι ακόμη μέσα ακτός από το γράμμα. Η Βανέσα αποφάσισε να τον ανοίξει πιο μετά μαζί με τον Αλέξη, πίσω στο δεντρόσπιτο.
Κάθησε με τους γονείς της και την αδερφή της για να φάνε. Από την αγωνία της έφαγε τόσο γρήγορα που οι άλλοι δεν είχαν προλάβει καν να ξεκινήσουν. Μάζεψε το πιάτο της, πήρε το βιβλίο της γεωγραφίας και τον φάκελο του Ματιέ και έτρεξε στο δεντρόσπιτο.
Ο Αλέξης ήταν ήδη εκεί με ένα πιάτο ζεστά κουλουράκια που είχε ετοιμάσει η μητέρα του.
«Τι κρατάς εκεί;» την ρώτησε όταν είδε τον φάκελο.
«Μου έστειλε γράμμα ο εξάδερφός μου από την Φιλανδία. Θέλεις να το διαβάσουμε μαζί;»
«Ναι, αμέ» είπε ο Αλέξης.
Η Βανέσα άνοιξε τον φάκελο και έβγαλε το γράμμα. Το ξεδίπλωσε και άρχισε να διαβάζει δυνατά...
Αγαπημένη μου Βανέσα
Τι κάνεις ξαδερφούλα; Ελπίζω να είσαι καλά. Σου ζητώ συγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω αλλά είχαμε πάει όλοι μαζί στο εξοχικό μας. Περάσαμε υπέροχα. Είχε χιονίσει και το χιόνι έφτανε μέχρι να γόνατά μας. Παίζαμε ώρες ατελείωτες. Ο πατέρας μου μας βοήθησε και φτιάξαμε ένα χιονάνθρωπο πιο μεγάλο και από τον ίδιο. Τα βράδια χιόνιζε συνέχεια και καθόμασταν δίπλα στο τζάκι λέγοντας ιστορίες και παίζοντας επιτραπέζια. Μέσα στο φάκελο σου έχω δύο φωτογραφίες καθώς και ένα δωράκι από ένα μαγαζί στο διπλανό χωριό. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε να πείσεις τους γονείς σου να έρθετε στη Φιλανδία για κάποιες μέρες. Θα πάμε στο εξοχικό όλοι μαζί και θα περάσουμε τέλεια!
Περιμένω νέα σου το συντομότερο.
Με πολλή αγάπη
Ματιέ
Όταν η Βανέσα τελείωσε το γράμμα κοίταξε μέσα στο φάκελο και βρήκε τις φωτογραφίες. Στη μία φαινόταν το ξύλινο σπίτι του εξαδέρφου της και στην άλλη η θέα όπως φαίνεται από το σπίτι. Και στις δύο το χιόνι ήταν τόσο πολύ που έμοιαζε με ένα τεράστιο κατάλευκο χαλί που έχει καλύψει τα πάντα εκτός από τα δέντρα.
Μέσα στο φάκελο επίσης υπήρχε μια γυάλινη σφαίρα με μια παχουλή και χαμογελαστή πασχαλίτσα. Η Βανέσα κούνησε τη σφαίρα και για κάποια δευτερόλεπτα της φάνηκε ότι χιόνιζε με μανία μέσα στην παλάμη της.
«Γιατί εδώ δεν χιονίζει ποτέ;» είπε αναστενάζοντας..
«Είναι αλήθεια πως δεν έχουμε δει ποτέ χιόνι. Οι γονείς μου, μου είπαν ότι πιο παλιά είχε χιονίσει πολλές φορές εδώ. Αλλά ποτέ όσο ζούμε εμείς» είπε ο Αλέξης μασουλώντας το τελευταίο κουλουράκι.
«Και τι δεν θα έδινα για να ξυπνούσαμε αύριο και όλα να ήταν σκεπασμένα από το χιόνι» είπε η Βανέσα με λαχτάρα. «Φαντάσου μόνο όλα αυτά τα παιχνίδια που θα μπορούσαμε να παίξουμε στο χιόνι. Αχ, ο Ματιέ είναι πολύ τυχερός που χιονίζει στη χώρα του».
Το υπόλοιπο απόγευμα καθώς και το βράδυ βρήκε τα δύο παιδιά να κάνουν όνειρα για το τί θα έκαναν σε περίπτωση που θα χιόνιζε. Χωρίς να το καταλάβουν τους πήρε ο ύπνος μέσα στο δεντρόσπιτο.
Όταν πια έσβησαν τα φώτα και στα γύρω σπίτια, συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Το δέντρο κουνήθηκε σαν να είχε φυσήξει ένα ελαφρύ αεράκι και από τα φύλλα του πετάχτηκε μια μικρή νεράϊδα με φτερά πεταλούδας που σκόρπιζαν χρυσόσκονη στο πέρασμά της. Κοίταξε γύρω της νευρικά μήπως την είχε δει κανείς και μπήκε γρήγορα στο δεντρόσπιτο.
«Ψιτ, πού είσαι» ψιθύρισε!
«Εδώ κάτω, βγάλε με έξω» ακούστηκε μια φωνούλα μέσα από τον μεγάλο καφέ φάκελο.
Η νεράϊδα άνοιξε το φάκελο και βρήκε την φίλη της κλεισμένη μέσα στη γυάλινη σφαίρα που είχε στείλει ο Ματιέ. Έβγαλε από την τσέπη της ένα ραβδάκι και το χτύπησε δύο φορές πάνω στη σφαίρα. Αμέσως η σφαίρα θάμπωσε και η πασχαλίτσα εμφανίστηκε ζωντανή έξω από αυτήν.
«Ούφ! Πιάστηκα εκεί μέσα» είπε ενώ τεντωνόταν.
«Δεν έχουμε πολύ χρόνο» είπε η νεράϊδα. Αφού σιγουρεύτηκε ότι τα παιδιά κοιμόντουσαν ακόμη βαθιά, κοίταξε το ταβάνι και είπε «Δεντρόσπιτο γιατί μας φώναξες;»
«Πιο σιγά, θα τα ξυπνήσεις!» ακούστηκε μια βαριά φωνή, «δεν άκουγες τη συζήτησή τους όλο το απόγευμα;»
«Όχι, τι έλεγαν;» ρώτησε η νεράϊδα.
«Θέλουν τόσο πολύ να χιονίσει» είπε η πασχαλίτσα, μπουκωμένη με ό,τι ψίχουλα είχαν απομείνει από τα κουλουράκια.
Τον λόγο πήρε πάλι το δεντρόσπιτο: «κάθε φορά που η Βανέσα παίρνει γράμμα από τον εξάδερφό της, λένε πόσο πολύ θα ήθελαν να δούν πώς είναι το χιόνι από κοντά. Σας φώναξα λοιπόν μήπως μπορείτε να κάνετε κάτι γι' αυτό».
«Αυτό είναι όλο;» είπε η νεράϊδα. «Εμπρός λοιπόν, ας τους φέρουμε λίγο χιόνι».
Η νεράϊδα και η πασχαλίτσα βγήκαν έξω και κούνησαν μαζί τα ραβδάκια τους προς τον ουρανό. Τότε άρχισαν να μαζεύονται σύννεφα που σιγά - σιγά πύκνωναν και σε λίγη ώρα άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες χιονιού.
«Είστε και οι δύο υπέροχες!» φώναξε το δεντρόσπιτο ενθουσιασμένο.
«Η χαρά ήταν δική μας. Αν χρειαστείς οτιδήποτε άλλο, μη διστάσεις να μας καλέσεις» είπαν εκείνες κοκκινίζοντας.
Τότε η νεράϊδα γύρισε πίσω στα φύλλα του δέντρου και η πασχαλίτσα μπήκε πάλι μέσα στη γυάλινη μπάλα του Ματιέ.
Το πρωϊ που ξύπνησε η Βανέσα κατάλαβε ότι είχε αποκοιμηθεί μαζί με τον Αλέξη στο δεντρόσπιτο. Γιατί δεν είχε έρθει κανείς να τους ξυπνήσει; Και γιατί κρύωνε τόσο πολύ; Κοίταξε έξω και δεν πίστευε στα μάτια της... Τα πάντα ήταν σκεπασμένα από το χιόνι. Όλοι είχαν ήδη βγει έξω και έπαιζαν. Ξύπνησε γρήγορα τον Αλέξη και του έδειξε το τοπίο έξω από το δεντρόσπιτο.
Εκείνος απορρημένος, χωρίς να μπορεί να πει λέξη, κοιτούσε πότε τη Βανέσα και πότε το χιόνι.
Κατέβηκαν από το δένδρο και γέμισαν τις χούφτες τους με χιόνι. Ήταν αφράτο και απίστευτα παγωμένο. 'Ετρεξαν στα σπίτια τους για να ντυθούν πιο ζεστά. Όταν βγήκαν έξω άρχισαν αμέσως τον χιονοπόλεμο μαζί με τις οικογένειές τους. Η Βανέσα ήθελε να φτιάξει ένα χιονάνθρωπο πιο μεγάλο από του Ματιέ για να τον βγάλει φωτογραφία και να του τη στείλει. Και τα κατάφερε..
Φάνηκε σε όλους πολύ περίεργο που χιόνισε τόσο ξαφνικά, μετά από τόσα πολλά χρόνια. Φυσικά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι την ευχή των δύο παιδιών την πραγματοποίησε το δεντρόσπιτο μαζί με τη νεράϊδα και την πασχαλίτσα, οι οποίοι τώρα παρακολουθούσαν χαμογελώντας το παιχνίδι τους. Συμφώνησαν τότε και οι τρεις πως δεν θα τα άφηναν ξανά να περιμένουν τόσο πολύ καιρό για να δούν λίγο χιόνι έστω κι αν ήταν μόνο για μια ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου