Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Το μαγικό δέντρο της Νεφέλης!

Ακούστε να σας πω τί παράξενο συνέβη προχθές! Που λέτε, όλη η οικογένεια ξυπνήσαμε ενθουσιασμένοι, όχι μόνο γιατί ήταν Σάββατο και ο μπαμπάς μας δεν θα πήγαινε στην δουλειά, αλλά κυρίως γιατί ήταν τα 2α γενέθλια της Νεφέλης μας! Η μέρα ήταν υπέροχη, ο ήλιος έλαμπε και μόνο μερικά λευκά συννεφάκια σκίαζαν τον ουρανό - μάλλον ήταν και αυτά μικρές νεφέλες που ήθελαν να γιορτάσουν μαζί μας τα γενέθλια της μικρούλας μας! Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε
να πάμε εκδρομή στο δάσος! Μάλιστα, πήραμε μαζί και το καλάμι για να ψαρέψουμε στο ποταμάκι! Μετά από λίγη ώρα ταξιδιού, το οποίο οφείλω να σας πω ότι πέρασε πολύ ευχάριστα μιας και στο αυτοκίνητο κάναμε διαγωνισμό τραγουδιού, φτάσαμε στο καταπράσινο δάσος! Με πολύ χαρά κατεβήκαμε, πήραμε το καλάθι μας και το καλάμι και μια και δυό αρχίσαμε τον περίπατο, μέχρι που φτάσαμε βαθειά μέσα στο δάσος, στο ποτάμι! Στρώσαμε κάτω το καρώ τραπεζομάντηλο, βγάλαμε τα παπούτσια μας, βάλαμε και το μωρό να ξαπλώσει στο γρασίδι και μπήκαμε στο νερό! Το τί πλατσούρισμα έπεσε, δεν μπορώ να περιγράψω! Τα ψαράκια του ποταμού χοροπηδούσαν και αυτά γύρω από τα πόδια μας και γίναμε τόσο καλοί φίλοι που μετά δεν μπορούσαμε να τα ψαρέψουμε. Έτσι λοιπόν όπως παίζαμε βλέπουμε έναν σκίουρο με κόκκινη φουντωτή ουρά να πλησιάζει τα πράγματά μας! Τον κάναμε χάζι τόσο χαριτωμένος που ήταν. Τριγύριζε στο καλάθι με τα μήλα, πάνω-κάτω στο καλάμι, γύρω στα παπούτσια, πλάκα είχε! Μέχρι που ξαφνικά κοκκαλώνει, σηκώνει τα αυτιά, φουντώνει και άλλο την ουρά, γυρίζει το κεφάλι προς το δάσος και... σφυράει! Φρρρ.....!!!! Αμέσως τα κλαδιά του πιο κοντινού δέντρου αρχίζουν να κουνιώνται και τσάφ! ένα κλαδί δίνει μια μικρή κλωτσιά σε ένα ποντικάκι, τσουφ! ένα άλλο δίνει μια μικρή κουτουλιά σε έναν αγκαθωτό σκαντζόχοιρο και από ένα τρίτο κλαδί πετάει ξεπουπουλιασμένο ένα παράξενο μωβ πουλάκι! Και τα τρία μαζί αρχίζουν να τρέχουν - το πουλάκι βέβαια δεν έτρεχε, πετούσε - για να συναντήσουν λαχανιασμένα μετά από λίγα δευτερόλεπτα τον σκίουρο! "Άντε πια," λέει ο σκίουρος χτυπώντας ανυπόμονα το πόδι του "'έπρεπε να σας διώξει το δέντρο για να αποφασίσετε να έρθετε; Δεν θυμάστε τί μας είπε ο λαγός;" Το ποντικάκι, ο σκαντζόχοιρος και το πουλάκι κατέβασαν ντροπιασμένα το κεφάλι τους.. "Ναι, αλλά ντρεπόμασταν.. και αν δεν είναι αυτή η Νεφέλη; Θα γίνουμε ρεζίλι!", απάντησε διστακτικά το πουλάκι. "Μα τί είναι αυτά που λες", ανταπάντησε ο σκίουρος εμφανώς ενοχλημένος, "αμφιβάλλεις για το κατασκοπικό μου ταλέντο; Εξάλλου αναγνώρισα τα παπούτσια της!". Πριν ακόμα προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, πρααααπ κάνει μια και σηκώνει στον ώμο του την σόλα του παπουτσιού της Νεφελίτσας μας! Εμείς κοιτούσαμε αποσβολωμένοι! Δεν πιστεύαμε ούτε στα μάτια μας ούτε στ' αυτιά μας! Σχεδόν ταυτόχρονα με τον σκίουρο παίρνουν μπρος και τα υπόλοιπα ζωάκια της παρέας - το ποντικάκι μπαίνει μέσα στο παπούτσι και παίρνει τον ρόλο του καπετάνιου, ο σκαντζόχοιρος χώνει την πλάτη του κάτω από το τακούνι και το πουλάκι αρπάζει με το ράμφος του τα δύο κορδόνια και ξαφνικά το παπούτσι αρχίζει να.. κουνιέται! "Δεξιά, δεξιά.... όχι τόσο δεξιά, λίγοτερο! Προσέξτε, θα πέσουμε πάνω στο μανιτάρι ....." φώναζε αγχωμένο το ποντίκι καθώς εμείς παρατηρούσαμε το παπούτσι να εξαφανίζεται μέσα στο δάσος! Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τί είχε μόλις συμβεί, είχαν χαθεί πίσω από τα δέντρα! Με μιας πεταγόμαστε έξω από το ποτάμι, εγώ (η μαμά), ο μπαμπάς και η Νεφέλη και αρχίζουμε να τρέχουμε ξωπίσω τους! "Περιμένετε! Το μωρό!", αναφωνώ εγώ και με μιας αρπάζω τον μικρό Χριστόφορο που κοιτούσε με απορία! Τρέχαμε, τρέχαμε, πουθενά το παπούτσι! Μετά από αρκετή ώρα αναζήτησης, σταματήσαμε να ξαποστάσουμε και τότε ακούμε κουβέντα λίγο παραπέρα. "Είναι τέλειο! Εφαρμόζει άψογα στο κεφάλι μου, μοιάζει κιόλας με την καπέλο που έχασα!", είπε μια βαριά φωνή, σαν ενός παππούλη. "Πράγματι, είναι πολύ ωραίο, επιτέλους θα έχουμε σκεπή!" τιτίβισε μια γλυκειά φωνούλα. Ενστικτωδώς και οι τέσσερις γυρίσαμε τα κεφάλια μας προς την κατεύθυνση που ακούγονταν οι φωνές και αρχίσαμε να βηματίζουμε σιγά σιγά προς τα εκεί. Φτάναμε κοντά, το ξέραμε γιατί οι φωνές ακούγονταν όλο και πιο έντονα. Και να, πίσω από την καταπράσινη φυλλωσιά μιας βατομουριάς να σου ξεπροβάλλει το πιο περίεργο σκηνικό: ένα δέντρο που είχε τα χαρακτηριστικά ενός γλυκύτατου παππούλη και στην κορυφή του δέσποζε μια φωλιά με δύο πουλάκια και μερικά αυγά! Ωχ, το ένα πουλάκι ήταν αυτό που είχαμε δει και στο ποτάμι! Τριγύρω από το δέντρο υπήρχαν του κόσμου τα ζωάκια.. λαγουδάκια, μια οικογένεια σκαντζόχοιρων, ένας μικρός τυφλοπόντικας που είχε χάσει τα γυαλιά του, μερικά ποντικάκια και φυσικά ο κατάσκοπος σκίουρος! Και το παπούτσι της Νεφέλης ήταν και αυτό εκεί, σκέπαζε προσεκτικά την φωλιά των πουλιών. Και να σου εμφανίζεται σε κλάσματα δευτερολέπτου η Νεφέλη μέσα στο σκηνικό, χοροπηδώντας πάνω κάτω στην προσπάθεια να φτάσει το παπούτσι της! " Έι, το παπούτσι μου... κατέβα κάτω βρε παπούτσι και θα σου δείξω εγώ!" παραπονιόταν η Νεφέλη.. Τα ζωάκια τρόμαξαν και κρύφτηκαν μέσα στις κουφάλες του γέρικου δέντρου, εκείνο όμως, πιο θαρραλέο, τα καθησύχασε γλυκά και ήρεμα "μην τρομάζετε, αν εξηγήσουμε στο μικρό κοριτσάκι είμαι σίγουρος πως θα καταλάβει.. έλα εδώ μικρούλα," απευθύνθηκε στη Νεφέλη μας, "έλα να σου δείξω κάτι.." και άπλωσε ένα κλαδί αγκαλιάζοντάς την. Έτσι, μέσα στην αγκαλιά του δέντρου, η Νεφέλη σηκώθηκε μέχρι την κορυφή του και ανακάθησε μέσα στην φωλιά με τα πουλάκια.. "Κοίτα μικρούλα", είπε ο σκίουρος που είχε προλάβει να σκαρφαλώσει πρώτος, δείχνοντας με την ουρά του βαθειά στην φωλίτσα.." κοίτα τα αυγουλάκια αυτά.. μέσα τους μεγαλώνουν μικρά πουλάκια και τώρα που χειμωνιάζει πρέπει να είναι προστατευμένα από το κρύο και την βροχή.. αλλιώς δεν θα μπορέσουν να γεννηθούν..". Η μαμά-πουλάκι παραμέρησε και η Νεφελίτσα έσκυψε να δει τα αυγουλάκια, τόσο πολύ που οι ξανθές μπουκλίτσες της τα χαίδευαν στοργικά.. "Πριν μερικές μέρες φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και παρέσυρε μακρυά το καπέλο του δέντρου - από τότε η φωλιά είναι απροστάτευτη και δεν ξέραμε τί να κάνουμε, είμασταν όλοι απαρηγόρητοι", αναφώνησε ο λαγός που είχε βρει το θάρρος να ξεμυτίσει από την κουφάλα. "Και κάθε πρωί που κάναμε προσευχούλα για να ευχαριστήσουμε τον Θεούλη για την ημέρα που ξημέρωνε, Του λέγαμε το πρόβλημά μας.." συμπλήρωσε δειλά ο ένας σκαντζόχοιρος. "Αυτός μας υπενθύμησε πως φροντίζει για όλη την φύση. Εκείνος μας συμβούλεψε να πάρουμε το παπούτσι σου γιατι, μας είπε, είσαι ένα κοριτσάκι που Τον αγαπάει πολύ και δεν θα αρνηθείς να μας φροντίσεις.." συμπλήρωσε το γέρικο δέντρο και με μιας έκοψε ένα κατακόκκινο μήλο από τα κλαδιά του και της το πρόσφερε. Η Νεφέλη χαμογέλασε τόσο πλατιά, μα τόσο πλατιά και χωρίς δισταγμό έβγαλε και το άλλο της παπούτσι και το άφησε μπροστά στο δέντρο.. "Εγώ έχω και άλλο ζευγάρι στο σπίτι!" είπε και με μιας πήδηξε στην αγκαλιά του μπαμπά της! "Εξάλλου πάντα ήθελα να κάνω βόλτα στο δάσος αγκαλιά με τον μπαμπά μου.." είπε πονηρά και μας έκλεισε συνομωτικά το μάτι! Επιστρέφοντας στο σπίτι αποφασίσαμε πως δεν γινόταν να είχαμε ωραιότερα γενέθλια, γιατί τελικά το πιο ωραίο δώρο είναι να προσφέρεις σε αυτόν που έχει ανάγκη!
Χρόνια Πολλά Νεφελίτσα!

(Το παραμυθάκι αυτό το αφιερώνω στην γλυκειά μου κορούλα που πριν από λίγες μέρες έκλεισε τα 2 χρόνια της ζωής της! Σε αγαπώ Νεφέλη μου, εύχομαι η ζωή σου να είναι όμορφη και μαγική σαν παραμύθι!)

4 σχόλια:

  1. Έχω μείνει άφωνη... τι γλυκιές δημιουργίες είναι αυτές και τι όμορφο παραμύθι!!!!!! Μαγεύτηκα!!
    Να είσαι πάντα καλά και δημιουργική, και να χαίρεσαι την κορούλα σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξερω τι να σου πω...πραγματικα η φαντασια σου κανει...εργα τεχνης!
    χαιρομαι πολυ που ειμαι ο 100αναγνωστης σου και σου ευχομαι να τους 10000000000σεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σας ευχαριστώώώώώ!! Πάντως, για να μην παίρνω τα εύσημα άλλων, το συγκεκριμένο σχέδιο είναι 100% φυσικά δημιουργημένο από εμένα αλλά την ιδέα την πήρα απο μια απο τις "γκουρού" της τέχνης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή